Κολάζ από φωτογραφίες που συνοδεύονται από μουσική, χειροποίητες γραφικές αναπαραστάσεις γενικά ένα αισθητικό σύνολο «κάντο μόνος σου» βρίσκεται στο κέντρο της αισθητικής λόγου.
Μια άσκηση συλλογικής συγγραφής δομημένη σε κινητές συσκευές εγγραφής (κινητό, κατά κύριο λόγο), η οποία ανατρέπει την έννοια του δημόσιου και του ιδιωτικού καθώς αφορά ιστορίες ενός ατόμου σε μια συλλογική εκδήλωση και αποκτά την κοινωνική της λειτουργία οταν ανεβαινει στο διαδίκτυο μαζ’ι με τις άλλες ιστορίες. Αυτή τη λογική μπορεί να δει κανείς στα πολλά παραδείγματα της «σιωπηλής κραυγής» της Puerta del Sol
Ένα άλλο είδος των εικόνων που παράγονται από τη 15M είναι οι προσκλήσεις, εκκλήσεις για κινητοποίηση. Παρά το γεγονός ότι σε αυτή την περίπτωση υπάρχει επίσης μια υπερπληθώρα αυτο-παραγόμενων έργων, αυτή η πληθώρα μοιράζεται με κλιπ που παράγονται από τις συλλογικές πλατφόρμες όπως οι κατάσκηνώσεις Democracia Ρεάλ Ya, Plataformas de Afectados por la Hipoteca, Juventud Sin futuro, κλπ. Όλοι τους (τόσο οι ατομικές όσο και οι συλλογικές παραγωγές ) μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία. Έχω επικεντρωθεί σε τρία: το ρολόι, τη συμμετοχή και το έπος.
Ρολόγια, έπος και συμμετοχή
Όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο, το ρολόι είναι κεντρικό στοιχείο. Επιπλέον, προκειται για ένα περίεργο ρολόι γιατί στην πραγματικότητα ειναι ένα ρολόι-ημερολόγιο. Δεν δείχνει τις ώρες, αλλά τους μήνες του έτους. Και κάθε φορά οι εικόνες, σαν να ήταν ένα αλμανάκ οπτικοακουστικό, δείχνουν τι συνέβη εκείνη τη στιγμή κάπου στον κόσμο. Αυτό χρησιμεύει όχι μόνο για τη σύνδεση διάσπαρτων εμπειρίων, αλλά επίσης δείχνει τη χρήση ενος ρολόγιου ως εικόνας ριζικά διαφορετικής από οτι στις παραδοσιακές επαναστατικές αφηγήσεις. Το ρολόι παραδοσιακά αναπαριστά τον εχθρό γιατί οριζε τον ρυθμό της εργασίας, σηματοδοτώντας την αρχή και το τέλος μιας ομαλής ύπαρξης σε ένα Φορντικό πλαίσιο. Σήμερα το ρολόι δεν είναι αυτό, αλλά σηματοδοτεί μια ρευστότητα, μια δυναμική κινητικότητας, μια διαδικασία. Το ρολόι δεν είναι εχθρός, διότι δεν είναι δυνατό να καταστρέψεις το ρολόι αφού δεν δεν υπάρχει «έξω» από το ρολόι. Ενας χρονος που δεν διαμεσολαβείται από την κρίση. Δεν υπάρχει, επομένως, ένα μέρος για να ξεφύγουν, και ο, τι απομένει είναι … να ξυπνήσουν. Εξ ου και η μετατροπή του ρολόγιου σε ξυπνητήρι που σηματοδοτεί την έναρξη κατι καινουργιου.
Ενα δευτερο ενδιαφέρον σημείο είναι η ρητή εκκληση του βίντεο για συμμετοχή. Δεναφορά οπότε ένα έργο που αναπαριστά το κίνημα, αλλά έκφραση του κινήματος είναι η αναπαραγωγήτου ίδιου του βίντεο. Οι αισθητικοί κώδικες αφήγησης δεν αποφασίζονται , δεν ελέγχονται, παράγονται από την επικοινωνία, την αντιγραφή και την μετάλλαξη. Είναι μια αφήγηση με μορφή ροής.
Το τρίτο στοιχείο προσδίδει την αισθητική διάσταση σε τέτοια βίντεο. Μιλάμε για επος με στυλ mainstream. Πολλά από αυτά τα κομμάτια παρουσιάζονται ως ένα τρέιλερ μιας ταινιας που αναμένεται ή ως περιλήψεις των ταινιών που έχουν ήδη ζήσει. Η χρήση της μουσικής συνδέεται με αυτό το είδος της παραγωγής (με το «Gladiator», «Matrix», «Braveheart» και «fight club» στην κορυφή).
Αυτή η λογική της αφήγησης δεν μας μιλάει μόνο για την ικανότητα οικειοπόιησης (apropiación) του κοινου που μετατραπεται σε παράγοντας υβριδικήςκαι συμμετοχικής αφήγησης, αλλά και για τις πηγές που χρησιμοποιούνται. Είναι πολύ δύσκολο (για μένα ήταν αδύνατο) να βρω εικόνες από 15M που να φέρουν μια αφήγηση με κινηματογραφική μορφή ρητα πολιτική, ειδικά όλο το σημερινό λεγόμενο «ευρωπαϊκό κοινωνικό σινεμά» . Αυτός ο κινηματογράφος, που υποτίθεται είναι πολιτικός λόγω εκείνου που αναπαριστά, αποδεικνύεται παραραδόξως αδιαφανής στη συλλογική συμμετοχή, η οποία είναι πολύ πιο πιθανό να έχει πολυ περισσοτερες πιιθανότητες χρησης και μετασχηματισμού σε προτάσεις πιο εικονικές.
Ίσως τον 21 αιώνα το πολιτικό έργο είναι εκείνο που επιτρέπει υψηλότερα επίπεδα αλληλεπίδρασης με το κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται πάρα πολύ για αυτό το οποίο το έργο αναπαριστά.
το μελλον είναι retro: Anonymous και επαν-οικειοποίσηση
Χαρτες, Προσανατολισμοί
Ίσως το οπτικοακουστικό ντοκουμέντο με το μεγαλύτερο αντίκτυπο για 15M είναι το εξής:
Πέρα από αυτό το οποίο το βίντεο αναπαριστά , είναι ενδιαφέρουσα η ιδέα του βίντεο-που-αναπαριστά μια πολύπλοκότητα (δεδομένα, σε αυτή την περίπτωση), ως μία από τις βασικές πηγές 15M. Χαρτογράφώ σημαίνει εξηγώ, παρέχω εργαλεία για την κατανόηση ενός φαινόμενου. Σε έναν κόσμο κορεσμένο με ερεθίσματα που παρουσιάζονται ως αδύνατο να κατανοήθουν και να αξιολογηθούν η εκπαιδευτική αποστολή του κίνηματος είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του ως συλλογικός εγκέφαλος. Σε αυτή την εκπαιδευτική αποστολή ξεχωρίζει μια σημαντική ποσότητα συνεντεύξεων από επαγγελματίες από πολλούς διαφορετικούς χώρους, όπως επισημαίνεται 15M, οπου συζητούμε για όλα τα είδη θεμάτων: οικονομικά, κοινωνικά και οργανωτικά.
Οι απουσίες
Μου ήταν πολύ δύσκολο να βρω ιστοριογραφικού χαρκτήρα βίντεο που είναι επίσης παραδοσιακά όσον αφορά τις παραδοσιακές συλλογικές μορφές έκφρασης.
Τα βίντεο 15M παρουσιάζονται ως μια ιστορική ρήξη με ό, τι προηγείται, δεν υπάρχει τίποτα σαν «αυτό συνέβη, τότε αυτό το άλλο πράγμα και τελικά φτάσαμε εδώ.» Ούτε υπάρχουν συναισθηματικές εκκλήσεις νοσταλγικού χαρακτήρα. Το συναίσθημα (κεντρικό μέρος του πολλές ιστορίες) είναι ο ενθουσιασμός του να είσαι μαζί χωρίς να καταφεύγεις σε κάμια εξωτερικότητα, αναφέροντας μόνο ένα κοινωνικό δεσμό που οικοδομείται.
το αρθρο του Guillermo Zapata με τα βίντεο εδώ
remix toi-m;e;e 